جشن اَمرداد
جشن اَمرداد یا جشن جاودانگی در هفتمین روز ماه مرداد برگزار می شود، این جشن باستانی به معنای بی مرگی و جاودانگی می باشد و به همین دلیل مانند دیگر جشن های باستانی مردم این جشن را باشکوه و زیبایی خاصی برگزار می کردند. جشن های باستانی ایران به دلایل بسیار زیبا و جذابی برگزار و باعث شادی و نشاط مردم در هر ماه سال می شدند.
سپاسگزاری از نعمت های پروردگار یکی از کارهای اصلی مردم در این جشن های باستانی بوده است. به اشتباه نام این جشن در بین مردم مردادگان جا افتاده است، اما درست آن اَمردادگان می باشد که نفی مرگ و نیستی است.
امرداد نام ششمين و به عبارتی هفتمين و آخرين امشاسپندان است. در آئين زرتشت، خرداد و امرداد، امشاسپندان “كمال” و “دوام” در جهان مينوی و پرستاران آب و گياه در جهان خاكی ، همواره در كنار هم جای دارند.
واژه امرداد كه اوستايی آن “امرتات” ameretat است ، از سه بخش درست شده است : “ا+ مر+ تات”. بخش نخست پيشوند نفی است ؛ بخش دو، از ريشه مصدری “مر” mar به معنی “مرگ” است و جزء سوم پسوند “تات” است به معنای “كاملی” ، “رسايی” و “سالمی” . بنابراين “امرتات” (امرداد=مرداد) يعنی بی مرگی (ناميرايی=جاودانگی=دوام جاودان) .
اين نام در اوستا، به ويژه گات ها صفتی است از برای اهورامزدا، يعنی مظهر زوال ناپذيری و پايندگی خداوند است. اما در جهان خاكی، نگهبانی و سرپرستی گياه و رستنی با وی می باشد.
روز هفتم هر ماه ، امرداد نام دارد و مطابق معمول روز هفتم از ماه امرداد، جشن امردادگان برگزار می شد كه در دوران باستان و عصر ساسانی و پس از آن مراسم و آدابی در دشت و فضای باز انجام می شد. موبد اردشير آذرگشسب می نويسد كه چون امرداد ، فرشته جاودانی و بی مرگی است و در عالم جسمانی نگهبان نباتات و روييدنی ها می باشد، می توانيم به حدس قريب به يقين بگوييم كه پدران ما در اين روز به باغ ها و مزارع خرم و دلنشين دور از محوطه شهر می رفتند و طی مراسمی اين جشن را با شادی و سرور در هوای صاف و در دامن طبيعت برگزار می كردند.
اکثر جشن های باستانی ایرانی در دل طبیعت و برای شکرگزاری از نعمت های پرورگار برگزار می شده است و اسطوره های باستانی هم دلایل زیبایی برای این جشن ها به حساب می آیند. امیدواریم ما نسل امروز نیز بتوانیم این جشن های باستانی را نکو داریم و برگزار کنیم و شادی و جشن و نشاط را در بین مردم رایج و همیشگی کنیم. یکی از رسالت های مجموعه پرچرم این است که جشن های باستانی را جشن می گیرد و برای این فرهنگ چندین هزار ساله ارزش و احترام بسیاری قائل است.